Дүние жүзіндегі әр халықтың, мейлі көп ұлт болсын, мейлі шағын ұлт болсын, бір мақтанышы бар – ол – ана тілі.
Ұрпақтан-ұрпаққа, қай елде өмір сүрмесе де, бала-шағасына, немере-шөберелеріне, ең алдымен, өз ана тілін мұра етіп қалдыратын – дүние жүзіндегі шағын халықтар екеніне жеке өзім таңғаламын және қуанамын!
Және бұл аксиома.
Бiрақ, өзiмiздiң елiмiзде, өзiмiздiң қазақ халқында қашанда бiр-бiр, ең басты мәселе – ана тiлiмiздiң мәселесiнiң сүрiндiрiп тұратыны қынжылтады.
Меніңше, КСРО кезінде ана тілінде сөйлейтін қазақтар қазіргіден әлдеқайда көп еді.
Тәуелсіздікке 30 жыл.
Өз тілін үйренуге мемлекеттен бөлінген миллиардтаған мемлекет қаржысы із-түзсіз жоғалып жатыр, кім білсін.
Қазіргі қазақ жастары үшін мүлде басқа шет тілдерін үйрену қызықтырақ.
Демек, бір ғана мәселе бар – бұл мемлекеттік деңгейдегі идеология.
Басқасы берілмейді.
Ауылдардан қарындастарымыз, бауырларымыз еліміздің ірі қалаларына келіп, фирмаларда, сауда орталықтарында жұмысқа кіріп тек қана орыс тілінде сөйлейді.
Алла разылығы үшін басқа әлем тілдерін үйреніңіз, бірақ кешіріңіз, ана тіліңіз, анаңыз бен әкеңіздің тілі, сіз бәрін білуіңіз керек 💯%.
Халықта намыс жоқ болса, ата бабалардың дәстүрін, мәдениетін білмесе,
бұл халықта, меніңше, ұлты жоқ, тамыры жоқ.
Ойлан, қазақ.
Болат Әбдиахметов